1955 թ., Փարիզում լույս տեսավ Դանիել Վարուժանի ժողովածուն ֆրանսերեն: Թարգմանիչը՝ Վահե ԳՈԴԵԼԸ, նոր-նոր բանաստեղծությունների իր ժողովածուն էր լույս ընծայել, և ուշագրավ էր, որ նա ստեղծագործական առաջին քայլերն անում էր միանգամից քերթողական երկու ասպարեզներում՝ սեփական և թարգմանական: Այդպես էլ շարունակեց նա իր ուղին, հավասարապես հանդես գալով թե՜ որպես բանաստեղծ, արձակագիր և գրաքննադատ, թե՜ որպես թարգմանիչ: Ըստ որում, նա թարգմանեց միայն հայկական պոեզիա՝ Գողթան երգերից մինչև արդի բանաստեղծություն: Սակայն նրա նախասիրած հեղինակները դարձան Նարեկացին, Քուչակը և Վարուժանը: Վերջինս անցած վաթսուն տարում լույս է տեսել վեց անգամ, տարբեր երկրներում՝ Ֆրանսիա, Բելգիա, Շվեյցարիա, տարբեր ժողովածուներով:
